Икана сокыр коча уремыште шинчен. Воктеныже кийыше тошто упшыжо ончылно: «Сокыр улам, полшыза» возымо лийын.
Шукынжо шоҥго еҥым эртен каеныт. Тыге кече мучко пеш шагал окса погынен. Ик пӧръеҥ, икмыняр теҥгем пыштышыжла, ты кагазым налын, да ала-мом тушто тӧрлен. Тидын деч вара упш шийвундо дене пеш писын темын.
Кас велеш коча ты пӧръеҥын лишеммыжым шижын да мом тудо возен кодымыж нерген йодын.
– Чыным гына, – вашештен тудыжо.
Кагазыште возымо тыге йоҥген: «Шошо шуын, но мый тудым ом уж».
