25 августышто М.Шкетан лӱмеш Марий национальный драме театрыште «Посадить дерево» спектакльын премьерже лиеш.
Постановко ончышылан мо дене пайдале лийшаш? Тушто кӧмыт модыт? Нине да моло нерген режиссёр Василий ДОМРАЧЕВ дене вашлийын мутланышна.
– Василий Валерианович, тиде спектакльым сценыш лукташ шонымашда кузе шочын?
– Алексей Житковскийын возымо пьесыж почеш спектакльым сценыш лукташ шонымыж нерген режиссёр Алексей Ямаев икмыняр ий ончычак каласен ыле. Тӱрлӧ амаллан кӧра шонымашыжым ӧрдыжкӧ шӱкалын. Жап лиймеке, пьесым лудын лектым. Оҥай, садлан тудын почеш спектакльым шындаш шонен пыштышым.
– Варажым, очыни, артист-влак дене пашам ышташ тӱҥалында?
– Туге. Шошым ты пашалан пижынна.
– Режиссёр авторын возымыжым кокланже вашталтылеш. Те иктаж вашталтышым пуртенда мо?
– Тынар ий жапыште тӱрлӧ авторын возымо произведенийже дене пашам ыштыме, южыжым шке семын вашталтыме: иктаж-мом ешарыме але кӱчыкемдыме… Тиде гана Житковскийын пьесыштыже ик шомакымат кораҥден омыл: кажне шомак икте весе дене пеҥгыдын кылдалтше.
– Спектакльыште рольым кӧмыт модыт?
– Ачан рольжым Эдуард Яковлев дене коктын модына. Тиде рольлан шкеат кӱын шуынам, вет шукертсек ача улам (воштылеш). Адакшым костюмемат шукертак ямде. А эргын рольжым Акпарс Ивановлан ӱшаненам. Тыгак спектакльыште орол-шамыч улыт, нине образым Алексей Тетерин ден Алексей Юнусов чоҥат.
– Постановкышто утларакше ачаж ден эргыже модыт. Нунылан кугу залым кучаш, очыни, неле лиеш?
– Спектакльым цех-залыште ончыктена. Тушто мыланна, артист-влаклан, ончышо-шамычым да нунын дене кылым шижаш сайрак. Мутлан, тыгайым «Салика» спектакльыште Полат Акпайын образыште шижынам: сценыш лекмеке, зал калык мыйын ойлымем, кажне йолтошкалтышем эскера. Тыгай годым вашкыде, кажне шомакым сайын, рашын намиен шукташ тыршет. Тиде, мутат уке, пиал, тыгай годым чон куанен шке образыште илет.
– Спектакль ончышым мо нерген шонаш таратышаш?
– Пьесыште ача-ава да икшыве кокласе кыл теме кугу верым налеш. Спектакль кугурак-влакымат, самырык-шамычымат шонаш таратышаш. Икымшышт кушкын толшо тукым дене мутланен, нунылан жапым ойырен моштымо нерген шоналтышаш улыт. Тыгодым самырык-шамычлан теве мо шотышто вуйым пудыратыман: кугурак-шамычше нунын «йылмыштым» умылат мо? Вет кызытсе тукым вестӱрлӧ кушкеш. Ме иктаж коло вич-кумло ий ончыч воктене илыше пошкудо дене сото телефон полшымо дене мутланаш тӱҥалына манын шоненна мо? XXI курымышто кок ияш ньога мутланен ок мошто, а телефоным темдышт мошта.
– Василий Валерианович, спектакльыште шындыме пушеҥгыдан саскаже лиеш мо?
– Тиде йодышлан кажне ончышын шке вашмутшо лиеш, шонем. Молан? Спектакльым ончымеке, пален налыда. Но режиссёр семын ойлен кертам: жап эртымеке, очыни, тыгай пушеҥгынат саскаже лиеш.
– Кажне пӧръеҥ илышыштыже пӧртым чоҥышаш, эргым куштышаш, пушеҥгым шындышаш… Те, Василий Валерианович илышыштыда мыняр пушеҥгым шынденда?
– Пеш шуко, садыштем кажне гана нуным куанен ончем, саскаштым изи йочала йывыртен погем.
– Икымше пушеҥгым мыняр ияш улмыда годым шынденда?
– Школышто тунемме годым ӱдыр-рвезе-шамыч ветеран-влак дене пырля шынденна. Тудо куэ Немдаште клуб ваштареш кызытат шога. Шочмо кундемышкем мийыме годым, тудым ончен, йоча пагытем, самырык годсо жапем ушыш пурат.
– Тиде спектакль деч вара могай пашалан пижыда?
– Беларусь авторын «Хутор» пьесыжым кызыт лудам.
– Василий Валерианович, вашештымыланда моткоч кугу тау. Таза лийза да чыла шонымашда шукталтше.
–Тау тыландат. Тенданат чыла сай лийже.
Алевтина Байкова мутланен.
Фотом театрын архивше гыч налме
